Nishchint’s Desk

सुकेष्णा ताई, पासबुकं ठेवली हाय. जरा बँकेत जाल का? नाव, सुकेष्णा! वय अंदाजे ३० च्या आसपास. सदा हसमुख! लोकांची घरकामे करून संसाराला हातभार लावणारी. नवरा प्लम्बिंगची कामे करतो. पदरी दोन मुली. शिक्षण न झाल्यातच जमा पण व्यवहार जाणणारी. कामाला चुणचुणीत! लॉकडाऊन च्या दिवसात त्यांच्या भागात बरेच धान्य वाटप होत होते. बाई एकदम हुशार आणि मेहनती. त्या सामानातून वडे,भजी बनवून विकून बाईने १०-१५ हजार कमावले. मंडळी! आत्ता हा अचानक बायोडेटा कशाला? असा प्रश्न आपल्याला पडला असणार! बरोबर ना! सांगतो! अगं SS सुकेष्णा! तुझं पासबुक आणलय S गं भरून! आणि हो! सोबत एक फॉर्म आणलाय त्यावर सही करून दे! स्वयंपाकघरातून (Kitchen) पदराला हातपुसत सुकेष्णा बाहेर आली आणि फॉर्मवर बिनबोभाट (without hesitation) सही करून

भाडे की हप्ता? नमस्कार मंडळी! समीरला नुकताच H1B व्हिसा मिळाला. गेले तीन वर्ष तो अमेरिकेत होता. MS, पूर्ण केलं आणि नंतर OPT वर एक वर्ष काम केलं आणि लगोलग पहिल्या प्रयत्नात त्याला H1B व्हिसा मिळाला. कॉलेजच्या आणि उमेदीच्या दिवसात तो रेन्टेड अपार्टमेंटमध्ये रहात होता, ह्या दिवसात साधारण १८०० ते २००० डॉलर महिना च्या आसपास तो भाडे देत होता. मंडळी! सांगायची विशेष बाब ही की, आज त्याच भाड्याच्या किंमती एवढ्या EMI मध्ये त्याने स्वतःचे घर घेतले. शिळफाट्यावरून ठाण्याकडे जात होतो,नेहमीचीच होर्डिंग्ज, सुंदर कॉम्प्लेक्सच्या जाहिरातींनी सजली होती.पण आज मनात वेगळेच विचार घोळत होते. आजूबाजूला मोठमोठे नावाजलेले गृहप्रकल्प (Housing Projects) पूर्ण होऊन त्यांचे नवीन प्रकल्प ही (Projects) सुरु झाले होते.एकेका गृहप्रकल्पात साधा

एक दुपार ! दुपारची वेळ होती. कॉल संपवून घरीच निघायच्या घाईत होतो. पार्किंग मधून गाडी बाहेर काढतांना समोरच्या बसटॉपवर रावसाहेब दिसले. अहो SS रावसाहेब! मी हाक मारली. “गेल्या आठदिवसापासून आमची ही हॉस्पिटलमध्ये आहे. डबा घेऊन चाललोय. तिथे जेवणाची सोय आहे, पण ही चवीने खाणारी! सध्या मॉर्निंग वॉक हा असा चाललाय.” रावसाहेब हसत हसत म्हणाले. ह्या ही परिस्थितीत, रावसाहेब आपली विनोदबुद्धी टिकवून होते. गेले वर्षभर असं चालू आहे. दिनेशची आणि सुनेची पण हॉस्पिटलची वारी चालू असते, सुट्या संपल्यात, आता "विदाऊट पे" वर चकरा चालूच आहेत. दरवेळेस टॅक्सी परवडत नाही, म्हणून हा असा इथे उभा,बसची वाट बघत! चेहऱ्यावर तोच मिस्कीलपणा ठेवत रावसाहेब मन मोकळे बोलते झाले. मंडळी! रावसाहेबांची मेडीक्लेम पॉलिसी होती, त्यामुळे हॉस्पिटलच्या खर्चाची तशी त्यांना चिंता नव्हती. पण जरी ते परिस्थीला हसत सामोरे जात होते तरी इतर गोष्टीतला होणारा खर्च हा नजरेआड होत नव्हता, त्याची झळ पोहचत होतीच. ते खर्च मेडीक्लेम पॉलि